پاسخ پوستی سمپاتیک در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ

چکیده : مقدمه و هدف: شایعترین درگیری موضعی اعصاب محیطی گیر افتادن عصب مدیان در مچ دست است که سندرم تونل کارپ نامیده می شود. روشهای معمول الکتروفیزیولوژیک تنها اعصاب میلین دار را بررسی می کنند. پاسخ پوستی سمپاتیک روش اثبات شده ای برای بررسی فیبرهای بدون میلین سمپاتیک است. هدف از این مطالعه ارزیابی درگیری سیستم سمپاتیک از طریق تست پوستی سمپاتیک و بررسی ارتباط آن با دیگر یافته های الکتروفیزیولوژیک در سندرم تونل کارپ می باشد . مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی بر روی 54 بیمار مبتلا به سندرم تونل کارپ و 78 فرد سالم مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان حافظ دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1383 انجام گرفت. روش نمونه گیری به صورت نمونه در دسترس مبتنی بر هدف بوده است. تستهای الکتروفیزیولوژیک معمول و پاسخ پوستی سمپاتیک به روش استاندارد، در تمام افراد تحت مطالعه انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با نرم افزار spss و آزمون آماری تی تحلیل گردید. یافته ها : میانگین و انحراف معیار تأخیر زمانی پاسخ پوستی سمپاتیک در افراد سالم25/87 ±24/1520 میلـــــــــی ثانیـــــه و در افراد مبتلا به سنـــــدرم تونل کارپ 13/281 ± 11/1637 میلی ثانیه بــــــود. اختلاف میانگین تأخیر زمانی موج پاسخ پوستی سمپاتیک در افراد مبتلا و گروه ســـالم معنی دار بود (001/0 p<). نتیجه گیری : فیبرهای بدون میلین سمپاتیک در سندرم تونل کارپ درگیر می گردند و استفاده از پاسخ پوستـــــی سمپاتیک می تواند در کنـــــار سایر روشهای تشخیصی الکتروفیزیولوژیک به تشخیص این بیماری کمک کند . واژه های کلیدی :عصب مدیان ، پاسخ پوستی سمپاتیک ، سندرم تونل کارپ